ಮನುಷ್ಯ ಹೇಗೆ ಜೀವಿಸಿದ್ದಾನೆ….?
ಅವನು ತನ್ನ ನೆನಪುಗಳ ಸಹಾಯದಿಂದ ಭೂತ-ಭವಿಷ್ಯ-ವರ್ತಮಾನಗಳನ್ನು ಅರಿತು ಮುನ್ನಡೆಯುತ್ತಾನೆ. ಹಾಗಾದರೆ ನೆನಪಿನಿಂದ ಮನುಷ್ಯ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಬದುಕಿರುತ್ತಾನೆ ಅಂತಾಯ್ತು.
ಹೇಗೆಂದರೆ ನಮ್ಮ ನೆನಪುಗಳನ್ನು ಒಂದೆಡೆ ಶೇಖರಿಸಿ ನಮಗೆ ಬೇಕಾದವರ ಮೆದುಳಿಗೆ ವರ್ಗಾಯಿಸಿಬಿಟ್ಟರೆ, ನಾವು ಈ ದೇಹದಲ್ಲಿ ಸತ್ತರೂ ಮತ್ತೊಂದು ದೇಹದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮದೇ ನೆನಪುಗಳ ಆಧಾರದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಮುಂದಿನ ಜೀವನ ನಡೆಸಬಹುದು.
ಈ ರೀತಿ ಸಂಶೋಧಿಸುವ “ಇಂಡಿಯನ್ ಇನ್ ಸ್ಟಿಟ್ಯೂಟ್ ಆಫ್ ನ್ಯೂರೋ ಸೈನ್ಸಸ್” ನ ವಿಜ್ಞಾನಿಯೊಬ್ಬ ಅದನ್ನು ಯಾರಿಗೂ ಗೊತ್ತಾಗದಂತೆ ಪ್ರಯೋಗ ಮಾಡಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸುತ್ತಾನೆ. ಮತ್ತೊಂದೆಡೆ…..
ನಗರದಲ್ಲಿ ಒಂದೇ ಸಮನೆ ಸರಣಿ ಕೊಲೆಗಳಾಗಲು ತೊಡಗುತ್ತವೆ. ಅದನ್ನು ಇನ್ವೆಸ್ಟಿಗೇಟ್ ಮಾಡುವ ಪೊಲೀಸರಿಗೆ ಗೊತ್ತಾಗುವುದೇನೆಂದರೆ ಸಾಯುವ ಎರಡು ಮೂರು ದಿನ ಮುಂಚೆ ಆ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳೆಲ್ಲರೂ ಒಂದೇ ರೀತಿಯಾದ “ವಿಚಿತ್ರ ವರ್ತನೆ” ತೋರಿಸಿರುತ್ತಾರೆ ಅಂತ.
ಉದಾಹರಣೆಗೆ……
ಎಲ್ಲರೂ ಹೊಸದಾಗಿ ಒಂದು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಬ್ರಾಂಡಿನ ಸಿಗರೇಟ್ ಸೇದುವುದನ್ನು ಶುರು ಮಾಡಿರುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ಅವರು ಯಾಕೆ ಆ ಹೊಸ ಅಭ್ಯಾಸ ಬೆಳೆಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಆ ಅಭ್ಯಾಸ ಬೆಳೆಸಿಕೊಂಡ ಎರಡು ಮೂರು ದಿನಕ್ಕೇ ಯಾಕೆ ಸಾಯುತ್ತಾರೆ ಅಂತ ಎಷ್ಟು ತಲೆ ಕೆಡಿಸಿಕೊಂಡರೂ ನಾಯಕನಾದ ಪೊಲೀಸನಿಗೆ ಗೊತ್ತಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
ನಂತರ ನಾಯಕನಿಗೆ ಪ್ರಾಜೆಕ್ಟ್ “ಮಾಯಾವನ” ಬಗ್ಗೆ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತದೆ.
ಪ್ರಮೋದ್ ಎಂಬಾತ ಈ ಪ್ರಾಜೆಕ್ಟ್ ಅನ್ನು ತನ್ನ ಸ್ವಾರ್ಥಕ್ಕಾಗಿ ಬಳಸುತ್ತಿರುತ್ತಾನೆ. ತನ್ನ ನೆನಪುಗಳನ್ನು ಒಂದು ಹಾರ್ಡ್ ಡ್ರೈವ್ ನಲ್ಲಿ ಸಂಗ್ರಹಿಸಿ ತನಗೆ ಯಾರಿಷ್ಟವೋ ಅವರಿಗೆ ಒಂದು ಬಗೆಯಾದ ಜೆಲ್ ಅನ್ನು ಇಂಜೆಕ್ಷನ್ ಮೂಲಕ ನೀಡಿದಲ್ಲಿ ಆ ಹಾರ್ಡ್ ಡಿಸ್ಕಿನಲ್ಲಿರುವ ನೆನಪುಗಳೆಲ್ಲವೂ ಆ ಹೊಸ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಮೆದುಳಿಗೆ ವರ್ಗಾವಣೆಯಾಗುತ್ತದೆ. ಆ ವ್ಯಕ್ತಿ ಸತ್ತರೆ ಮತ್ತೊಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ ವರ್ಗಾವಣೆ, ಆತನಿಂದ ಮತ್ತೊಬ್ಬನಿಗೆ ಹೀಗೆ ನೆ‌ನಪುಗಳು ವರ್ಗಾವಣೆಯಾಗುತ್ತಾ “ಪ್ರಮೋದ್” ಎಂಬಾತ ದೇಹವನ್ನು ಮಾತ್ರ ಬದಲಾಯಿಸುತ್ತಾ ನೆನಪುಗಳಿಂದ ಸಾವಿರ ವರ್ಷ ಬದುಕಬಲ್ಲವನಾಗಿರುತ್ತಾನೆ.
ಇಷ್ಟೇ ಆಗಿದ್ದರೆ ಪರವಾಗಿಲ್ಲ.
ಈ ತಂತ್ರದ ಮೂಲಕ ಅವನು ಅಮೆರಿಕನ್ ಪ್ರೆಸಿಡೆಂಟ್ ಸಹ ಆಗಬಹುದಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಇದು ಬಹಳ ಭಯಾನಕವಾದ ಪರಿಣಾಮಕ್ಕೆ ಎಡೆ ಮಾಡಿಕೊಡಬಹುದಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಹಾಗಾಗಿ “ಪ್ರಮೋದ್” ಮುಂದಿನ ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ ತನ್ನ ನೆನಪುಗಳನ್ನು ವರ್ಗಾವಣೆ ಮಾಡುವುದನ್ನು ನಾಯಕ ತಡೆಯಬೇಕಾಗಿರುತ್ತದೆ.
ಅದನ್ನು ತಿಳಿದ “ಪ್ರಮೋದ್” ನಾಯಕಿಗೇ ಆ ಜೆಲ್ ತುಂಬಿದ ಇಂಜೆಕ್ಷನ್ ಕೊಟ್ಟು ಬಿಡುತ್ತಾನೆ. ಇದರ ಅರ್ಥ ಈ ದೇಹದಲ್ಲಿರುವ ಪ್ರಮೋದ್ ಸತ್ತ ಕೂಡಲೇ, ನಾಯಕಿಯ ದೇಹದಲ್ಲಿ ಆತ ಪ್ರಕಟವಾಗುತ್ತಾನೆ. ಆಗ ನಾಯಕ ಅವಳನ್ನು ಸಾಯಿಸುವಂತಿಲ್ಲ… ಬಿಡುವಂತಿಲ್ಲ…
ಎಂತಹಾ ಧರ್ಮಸಂಕಟ!!!ಇದರಿಂದ ಆತ ಪಾರಾದನೇ…????
ನಾಯಕಿಯನ್ನು ಪಾರು ಮಾಡಿದನೇ….???ಪ್ರಾಜೆಕ್ಟ್ ಮಾಯಾವನ ಏನಾಯಿತು…..???
ತಿಳಿಯಲು ಸಿನೆಮಾ ನೋಡಿ
